1998 - Tattoo-ontwerp: Hond & Sportschool

1998 - Tattoo-ontwerp: Hond & Sportschool

Tattoo-ontwerp – Hond & Sportschool – pentekening op papier (1998) van Johannes ZomerVijver; humoristisch en krachtig ontwerp in opdracht, waarin een hond en gewichtheffen samenkomen als symbolen van trouw, kracht en persoonlijke toewijding – een speels en betekenisvol tattoo-idee. Tattoo Design – Dog & Gym – ink drawing on paper (1998) by Johannes ZomerVijver; humorous and powerful commissioned design combining a dog and weightlifting as symbols of loyalty, strength, and personal dedication – a playful and meaningful tattoo concept. Tattoo-Design – Hund & Fitnessstudio – Tintenzeichnung auf Papier (1998) von Johannes ZomerVijver; humorvolles und kraftvolles Auftragsmotiv, in dem Hund und Gewichtheben als Symbole für Treue, Stärke und persönliche Hingabe vereint sind – ein verspieltes und bedeutungsvolles Tattoo-Konzept.

Tattoo-ontwerp – Hond & Sportschool – Johannes ZomerVijver
Pentekening op papier | In opdracht | 1998
Humor – kracht – persoonlijk ontwerp

Deze pentekening maakte ik op verzoek van een opdrachtgever die een bijzonder en persoonlijk tattoo-ontwerp wilde. Zijn wensen waren duidelijk: zijn liefde voor zijn hond, zijn passie voor gewichtheffen én het idee van kracht en fitness moesten samenkomen in één pakkend beeld.

De scène is een humoristische interpretatie van kracht en toewijding: de hond als symbool voor trouw en karakter, het gewichtheffen als teken van doorzettingsvermogen en kracht.

Reacties

In 1995 voltooide Johannes de, toen nog, 5-jarige opleiding Tekenen/Schilderen aan Minerva waar hij les kreeg van o.a.: Ger Siks, Diederick Kraaijpoel, Matthijs Röling, Rein Pol, Jan Vlasveld en Bartle Laverman. Daarna werd hij Decorontwerper, -bouwer voor een multinational en werkte hiervoor enkele jaren in Turkije, Spanje, Portugal, Griekenland, Tunesië en Senegal om zich vervolgens weer in Nederland te vestigen.

Veel van zijn werk bevat insecten en/of spinnen. Aanvankelijk 'slechts' om de schoonheid van deze dieren te tonen. Inmiddels bezitten dieren menselijke eigenschappen of staan ze voor de mens-mens of mens-natuurrelatie. Meer en meer toont Johannes zijn visie over hoe wij met elkaar en deze wereld omgaan. Johannes werkt zowel ruimtelijk als ook op het platte vlak.

‘Mijn werken komen tot stand door beelden, ideeën die in mijn hoofd verschijnen. Om verder te kunnen in mijn creatieve proces moet ik deze beelden eerst tastbaar maken. Nooit dwangmatig, altijd onderzoekend. Hoewel ik het resultaat al meen te weten, komt er toch regelmatig iets anders uit mijn vingers. Door te experimenteren en het verstrijken van de tijd kom ik tot andere inzichten.’

In zijn puberteit werd hij gegrepen door de werken van de gebroeders Robbert en Rudolf Das (technische illustratoren, bouwkundig ontwerpers, auteurs en futurologen), door de toekomst die zij voor ons schetsten. Nog steeds verbaasd het Johannes dat wij zo tergend langzaam onze wereld aanpassen aan wat zij toen al wisten. Later kwam hij in aanraking met het werk van Ton Lemaire (cultureel antropoloog en cultuurfilosoof). Ook hij werd een inspiratiebron voor Johannes.

'Iedereen weet hoe het paradijs eruitziet; veel groen, veel dieren. Het paradijs is voor mensen het hoogst haalbare: rust, vrede, liefde voor elkaar en de natuur. Pure idylle. Vreemd genoeg creëren we dit paradijs niet, we bouwen grote betonnen dozen, onaangenaam en zonder fantasie of natuur, er moeten voornamelijk veel mensen op de vierkante meter. De natuur is verworden tot een plantsoentje en allang niet meer overal om ons heen. Op mijn eigen manier (niet gehinderd door enige vorm van kennis) probeer ik af en toe een alternatieve weg te vinden. Kunnen we vriendelijker, aangenamer en in een meer fantastische omgeving leven, in harmonie met de natuur?'

"Hier!", zei de tovenaar. Hij stak me een ebbenhouten staf toe met ivoren knoppen aan de uiteinden. Hij ging verder: 'Raak nu de spin aan die in dat web zit. Doe het voorzichtig en poëtisch. Niet zoals de werkster, maar zoals de dichter die over spinnen wat goeds wil gaan schrijven.'" (Rico Bulthuis: Nocturne der zeven spinnen).

'Noi tutti siamo esiliati, viventi entro le cornici di uno strano quadro. Chi sa questo, vive da grande. Gli altri sono insetti.' 'Wij zijn alle bannelingen, levend binnen de lijsten van een vreemd schilderij. Wie dit weet, leeft groot. De overige zijn insecten.'
Leonardo da Vinci (in een brief aan Gabriele Piccolomini)"
uit: Erik of het klein insectenboek door Godfried Bomans