2025 - Grenzen en genade 4. Huidscontact
Het vierde doek in de reeks Grenzen en Genade – Vier Stadia van Verbinding toont een naakte jonge vrouw in warme tinten geel, bruin, groen en rood. Elk schilderij in deze cyclus wordt vergezeld door een gedicht dat een fase van menselijke verbondenheid met natuur en bestaan belichaamt.
Dit slotgedicht – Huidscontact (Verbondenheid / Genezing) – ademt herstel, kwetsbaarheid en overgave. Na scheiding, herkenning en crisis volgt de innige hereniging met de aarde zelf. Het lichaam is niet langer tegenovergesteld aan de natuur, maar één ermee: nat gras, zachte wind, vlinders en schaamrood dat oplost in een diepe eenheid.
De hele reeks geeft een poëtische verbeelding van onze weg tussen vervreemding en verbinding, tussen vervuiling en heling. Dit vierde stadium laat zien dat genezing geen rechte lijn kent, maar in gebrokenheid en buigzaamheid juist haar kracht vindt.
4. Huidscontact - Verbondenheid / Genezing
Blote benen hollen over het
gras
lichaam bloot tussen nu en toen
bloemen zoenen zachte
bijenwas
vlinders fladderen, zoals vlinders doen
herstel is niet voor laffe
zielen
een blad groeit nooit geheel rechtuit
ik kus de
aarde, voel mijn lichaam knielen
de wind kust terug met zacht
geluid
nu lig ik, niet los te weken
van
regen nat maar heel erg blij
het schaamrood van mij
weggestreken
want ik bén natuur en zij is mij
Reacties
Een reactie posten