2021 - Concrete

Concrete

This object is my reaction to the distance our society has towards nature and for that matter, towards the humans (humanity) in this society. The stifling constructions we so often create. We’ve got the knowledge and capability to create paradise for each and every one of us, but mostly we end up creating a concrete prison. In this prison we defend our neighbourhood, our street, so no strangers will enter. We’re stuck on our island. The figures in my object try to escape this mind-numbing, hopeless and oppressive situation. We often tell ourselves: we live in prosperity, but my figures are looking for humanity, kindness, compassion. Away from the stress of this ‘modern’ world, away from this all-consuming consumer society in which endless economic growth seams to be the highest achievable.

Met dit object reageer ik op de afstand die onze maatschappij heeft tot de natuur en eigenlijk ook tot veel van de mensen (menselijkheid) in die maatschappij. Het verstikkende van de bebouwing zoals wij die vaak toepassen. We hebben de kennis en het vermogen om voor iedereen een paradijsje te creëren, maar komen vaak niet verder dan een betonnen gevangenis. In deze gevangenis verdedigen we ons wijkje, ons straatje, zodat er geen vreemden binnen komen. We zitten op ons eigen eilandje. De figuren in mijn object proberen uit deze geestdodende, uitzichtloze en benauwende situatie te ontsnappen. Wat wij vaak roepen is dat we in welvaart leven, maar mijn figuren zijn opzoek naar menselijkheid, genegenheid, mededogen. Weg van de stress van deze ‘moderne’ wereld, weg van deze alles consumerende consumptiemaatschappij waarin oneindige economische groei het hoogst haalbare lijkt.