1991 - Love & hate II

Love & Hate II (1991)
Potlood en aquarel op papier – Johannes ZomerVijver

In het tweede deel van zijn indringende tweeluik Love & Hate bouwt Johannes ZomerVijver het drama en de symboliek uit tot een surrealistisch droombeeld vol spanning, verlangen en verraad. Waar het eerste werk de nasleep van geweld toonde, zien we hier het moment zelf: visueel verleidelijk, maar moreel verontrustend.

Tegen een blauwige achtergrond — waarin met rijst witte vlekken zijn gecreëerd — zweeft een open kozijn. Daarvoor vindt een intieme omhelzing plaats tussen een groenig manwezen en een naakte vrouw met slechts hoge kousen aan. Zijn bovenlichaam is gespierd maar menselijk; naar beneden toe verandert het in iets plantaardigs, een stengelachtig lichaam dat opgaat in de omgeving.

Terwijl haar benen hem omsluiten in een erotische omhelzing, houdt zij in haar handen een dolk, waarmee ze hem in de rug steekt. Achter hen groeien tentakel- of stengelachtige vormen en verschijnt nog een tweede kozijn, als echo of spiegeling van de eerste.

De kleuren zijn zacht, bijna lieflijk — wat het geweld des te schrijnender maakt. De figuren zweven los van de aarde, in een tijdloze, symbolische ruimte. Het kozijn fungeert als portaal of grens tussen werelden: lichaam en geest, passie en vernietiging, verlangen en dood.

ZomerVijver nodigt de kijker opnieuw uit om te reflecteren op het dubbele gezicht van liefde. Hij toont hoe erotiek en geweld in één beeld kunnen samenvallen — niet als provocatie, maar als poëtisch onderzoek naar menselijke driften.