| In mijn puberteit werd ik gegrepen door de werken van de gebroeders Das (technische illustratoren, bouwkundig ontwerpers, auteurs en futurologen), door de toekomst die zij voor ons schetsten. Nog steeds ben ik verbaasd dat wij zo tergend langzaam onze wereld aanpassen aan wat zij toen al wisten. Later leerde ik werk van Ton Lemaire (cultureel antropoloog en cultuurfilosoof) kennen. Ook hij werd een inspiratiebron voor mij. Iedereen weet hoe het paradijs eruitziet; veel groen, veel dieren. Het paradijs is voor mensen het hoogst haalbare: rust, vrede, liefde voor elkaar en de natuur. Pure idylle. Vreemd genoeg creëren we dit paradijs niet, we bouwen grote betonnen dozen, onaangenaam en zonder fantasie of natuur, er moeten voornamelijk veel mensen op de vierkante meter. De natuur is verworden tot een plantsoentje en allang niet meer overal om ons heen. Op mijn eigen manier (niet gehinderd door enige vorm van kennis) probeer ik af en toe een alternatieve weg te vinden. Kunnen we vriendelijker, aangenamer en in een meer fantastische omgeving leven, in harmonie met de natuur? Materiaal: Cement, hout, metaal en twee polypropyleen eieren. Heartpool |
Reacties
Een reactie posten